بحران کنونی نطفه بحران بعدی است
منصور امانمُستقل از آنکه نتیجه جدال دسته بندیهای گوناگون در باند ولایت چه باشد، بازنده اصلی از هم اکنون مُشخص گردیده است: آیت الله خامنه ای! این کشاکش فرساینده و آتوریته شکن، او را به گونه بی بازگشت، یک پله ی دیگر از تخت فرمانروایی در هرم قُدرت پایین آورده و به همراه آن، پروسه زوال آنچه که نمایندگی می کند را به جلو می راند.
مُقاومت باند آیت الله خامنه ای در برابر نیرویی که به طور خودپویه در حال به عقب راندن آن است، بیش از همه در دو سنگر سازماندهی شده است: نخُست، دفاع از جایگاه سیاسی - ایدیولوژیک ولی فقیه در برابر فراکسیون امامزمانی نظامی – امنیتی دولت و سپس، اثبات کفایت و کاردانی "رهبر" و ولی فقیه در برابر هُجوم پیش بینی پذیر مُتحدین مشروط کنونی.
همه ی احکام و آیه هایی که در گرماگرم جدال حاضر به طور روزانه از سوی مُدافعان آیت الله خامنه ای صادر می شود و سازگار با شدت نزاع ابعاد گزافه و تقدُس نمایی آن ، دامنه فانتزی تری به خود می گیرد، تلاش در جهت جلوگیری از فرو رفتن هر چه بیشتر وی را مُستند می کند.
ارزش این راهکار اگر برای باند آقای خامنه ای در نظر به منافع استراتژیک سنجیده می شود، برای شُرکای آن بیش از همه با توجه به منافع تاکتیکی به چشم می آید. راست سُنتی و راست اصلاح طلب، ترم ولایت فقیه را به مثابه ابزاری برای کوفتن و از میدان به در راندن فراکسیون نظامی – امنیتی دولت به دست گرفته اند. همزمان این بدان معنا نیست که آنها ضمانت می دهند حاضرند دوباره با طناب پوسیده آقای خامنه ای به ته چاه بروند.
از این نُقطه به بعد، چالش دیگر "آقا" و بیت او آغاز می شود؛ امری که آنها را به سنگر ماله کشی بر اشتباه استراتژیک"رهبر" در "یکدست سازی" قُدرت، شکست آن و خبطهای تاکتیکی در پی این شکست می راند. تلاش همه جانبه و به زیان – بیشتر – شُرکای خود برای گُماردن و جا انداختن آقای احمدی نژاد بر مسند ریاست جمهوری و بی لیاقتی در برخورد به بُحران ناشی از آن در درون "نظام"، نُکاتی نیست که آنها مایل باشند بر آن چشم بگُذراند؛ نه به خاطر اینجا و اکنون بلکه، با نگاه به آینده و جایگاه خود در توازُن قُدرت پس از این.
No comments:
Post a Comment