چون نيک نظر کرد پرِ خويش در آن ديد،....تاريخ مصرف معجزه هزاره سوم ...پدرام فرزاد

«معجزه هزاره سوم» پس از انقضای تاريخ مصرفش و از فرط تکرار سخنان بی‌دليل و سند خود، تبديل شده به «عجوزه هزاره سوم» که هيچ کس را يارای ديدن اين «گلچهره‌ی نظام جمهوری اسلامی ايران» نيست!

خداوکيلی نه سر جنگ با کسی دارم، نه حوصله دعوا. فقط بد نيست نگاهی به اخبار مندرج در رسانه‌های ايران که همگی از زير دست مميزها و سانسورچی‌ها رد شده و به اصطلاح "سالم و مثبت" تشخيص داده شده‌اند بيندازيد و... بعد از آن، قضاوت با شما

پرده اول
* سازمان ملل محلی برای شنيدن سخنرانی انشاوار سياستمداران نه چندان خوشفکر شده
کيهان پس از ماه‌ها عتاب و خطاب به احمدی‌نژاد، در سرمقاله امروز خود با عنوان «تأملات نيويورکی» نوشت:
- نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نيويورک که هر سال همين موقع يعنی در سپتامبر برگزار می شود، حادثه پر سر و صدايی است اما معلوم نيست به همين اندازه باخاصيت باشد.
- همين گردهمايی سالانه هم روز به روز در حال بيخاصيتتر شدن است و در چند سال گذشته عملا جز اينکه محلی برای شنيدن سخنرانيهای انشاوار از جانب سياستمدارانی نه چندان خوش فکر باشد، ويژگی ديگری نداشته است.
- سازمان ملل به طور کلی و مجمع عمومی آن به طور خاص، با سرعت به سمت تبديل شدن به مکانی تشريفاتی که سياستهای خود را «به فرموده» تنظيم ميکند، در حال حرکت است و شايد حتی بدتر از اين، به نوعی ابزار مخدر در روابط بين الملل تبديل شده که حس مشارکت جويی کشورها را ارضا ميکند بی آنکه حقيقتا امکانی برای مشارکت واقعی در تصميم گيريهای مهم بينالمللی در اختيار آنها بگذارد.
* مهم ترين مسئله اين است که مجمع عمومی به جای آنکه محلی باشد برای تشخيص مسائل اصلی جامعه بين المللی و بعد بحث آزادانه درباره ريشه ها و راه حل های آنها، به نوعی ابزار مسئله سازی کاذب تبديل شده است. به عنوان نمونه، تکرار پی در پی عباراتی عموما مشابه و کليشهای درباره ايران در سخنرانيهای مقام هايی که داوطلب سخن گفتن در اين مجمع شدهاند، تلاشی است برای جا انداختن اين ذهنيت که ايران برای همه جهان يک دغدغه و مسئله مهم است و نگرانی درباره آن به يک يا چند کشور خاص اختصاص ندارد. اين نوع طرح مسئله، دقيقا همان چيزی است که اسراييليها برای پوشاندن هراس خود از رويارويی با ايران به آن نياز دارند؛ يعنی طرح موضوع ايران به مثابه تهديدی جهانی و بعد اعلام اينکه اسراييل نبايد در رويارويی با اين تهديد تنها بماند و همگان بايد در پروژه مقابله با آن شريک شوند. اگرچه امسال، سردادن سخنرانی های پر حرارت درباره ايران چندان رونقی نداشت اما باز هم می شد ديد که برخی کشورها مايلند نگاه ها را هر چه بيشتر به سمت آنچه «مسئله ايران» می خوانند متمرکز کنند آن هم با اين هدف که برخی امور ديگر -که به نظر آنها بسيار ناخوشايند می آيد- از نظرها دور بماند و جلب توجه نکند. اين مسئله سازی ها عمدتا با اين هدف انجام می شود که «مسائل اصلی» پنهان بماند.
- روشن است که مجمع عمومی جايی برای بحث درباره مسئلههای اصلی جامعه جهانی نيست.
***
پرده دوم
* واکنش دبيرکل سازمان ملل به سخنرانی رئيس جمهور ايران در مجمع عمومی
يادآوری پرسش‌هايی که احمدی نژاد درباره هولوکاست و يازده سپتامبر مطرح کرده بود با واکنش بان کی‌مون مواجه شد.
به گزارش خبرآنلاين، درحالی که رئيس جمهور ايران در سخنان امسال خود در مجمع عمومی سازمان ملل مديريت ناعادلانه جامعه جهانی، انتقاد به تهديدها و تحريم ها عليه ايران، لزوم جبران خسارت کشورهای زيان ديده در جنگ جهانی و تلاش برای اصلاح ساختار مديريت جهان و سازمان ملل را تبين کرد، دبيرکل اين سازمان در سخنانی از اظهارات رئيس جمهور در سخنرانی‌اش در سازمان ملل انتقاد و گفت مجمع عمومی بر اساس احترام متقابل و تفاهم ميان مذاهب و فرهنگ‌ها بنا شده و اينگونه سخنان پذيرفتنی نيست.
دبيرکل سازمان ملل، در نشستی در حاشيه اجلاس مجمع عمومی با عنوان «ائتلاف تمدن‌ها» که هدفش مبارزه با افراط‌گرايی و کمک به تفاهم ميان مذاهب و فرهنگ‌ها بود «ادبيات سياسی» رئيس جمهور ايران را شايسته اجلاس بين‌المللی ندانست و گفت که مجمع عمومی بر اساس اصل احترام متقابل و بردباری شکل گرفته جای انکار هالوکاست يا تلاش برای ايجاد ترديد درباره حملات ۱۱ سپتامبر نيست.
اظهارات دبيرکل سازمان ملل در حالی است که رئيس جمهور ايران در دو سال گذشته تنها خواستار تقاضای تشکيل کميته حقيقت ياب درباره يازده سپتامبر شده بود.
احمدی نژاد در سخنان خود در مجمع عمومی سازمان ملل، تصريح کرد: آنها تحمل کوچکترين سوال را ندارند و به جای پاسخگويی، سوال کننده در مورد هولوکاست را مورد تهديد قرار داده و به جای پاسخ به سوال ۱۱ سپتامبر، سوال کننده را تهديد به تحريم بيشتر می‌کنند. سال قبل پس از پيشنهاد تشکيل کميته حقيقت ياب سوال ۱۱ سپتامبر، اينجانب و ملتم مورد تهديد قرار گرفتيم! آيا نمی‌بايست با محاکمه متهم اصلی، عوامل اصلی شناسايی و محاکمه می‌شدند؟ چرا محاکمه علنی انجام نشد؟ آيا اطلاعاتی هست که بايد مخفی بماند؟
***
پرده سوم
عليخانی به رئيسجمهور: شما مديريت داخلی کشور را سروسامان بدهيد، مديريت جهان پيشکش!
مجلسی‌ها هم ...؟!
عضو فراکسيون اقليت مجلس معتقد است سفرهای سالانه رئيسجمهور به سازمان ملل هيچ دستاوری برای کشور نداشته است.
قدرتالله عليخانی در گفتوگو با خبرآنلاين درباره ارزيابی از ۶ سفر گذشته رئيسجمهور به سازمان ملل با بيان اينکه اين سفرها نه تنها هيچ نتيجهای نداشته بلکه برای کشور تبعات زيادی هم ايجاد کرده است، افزود: الان به رسانههای غربی نگاه کنيد همه در حال مسخره کردن ايران هستند.
وی با اشاره به اظهارات رئيسجمهور درباره مديرتی جهانی، گفت: آقای احمدينژاد در همه سفرهايی که تاکنون داشته بحث مديريت جهانی را مطرح کرده است. من خواهش ميکنم شما مديريت ايران را سر و سامان بدهيد، مديريت جهان پيش کش! شما مديريت داخل کشور را به هم ريختهايد بعد ميخواهيد مديريت دنيا را سر وسامان بدهيد؟ آخر واقعا آدم با اين دولت چه کند؟!
وی تصريح کرد: من که فکر نميکنم سفرهای خارجی آقای احمدينژاد به نيوريورک دستاوری داشته باشد جز اينکه موجب شده ما تبعات سنگينی داده و بدهيم.
عليخانی همچنين به سفر نزديکان رئيس جمهور اشاره کرد و گفت: حتی من شنيدم حدود ۶۰ نفر ازنزديکان مجموعه رياست جمهوری همراه احمدينژاد به اين سفر رفتهاند. اين سفرهای چه نيازی به اين همه همراه دارد؟
***
پرده چهارم
آقا اجازه! رئيس دفترمان را برکنار می‌کرديم
فارس نوشت: يکی از دانش‌آموزان مدرسه فرهنگ با ارسال نامه‌ای به پرسش مهر امسال رئيس‌جمهور پاسخ داد.
احمدی‌نژاد در پيام ضبط شده‌اش که امروز از شبکه‌های سيما و بلندگوی مدارس پخش شد، از دانش‌آموزان پرسيده بود، اگر جای رئيس جمهور بوديد، برای اعتلای ايران اسلامی چه می‌کرديد؟
اميرعلی ثقفی‌فر در بخشی از نامه‌اش آورده: آقا اجازه، ما اگر جای شما باشيم، وقتی می‌بينيم که اعتلای ايران و اقتدار ايران با حضور يک جريان در دفتر خودم به خطر افتاده و وقتی می‌ديدم که رهبرم در نامه‌ای اين خطر را از قبل به من گوشزد کرده، آن رئيس دفتر را فوری برکنار می‌کنم.
در ادامه نامه آمده: وقتی می‌ديديم که اين جريان تمام نقاط مثبت و دولتی را به نقطه ضعف تبديل کرده و در هر فساد اقتصادی و رسانه‌ای ردپايی از او وجود داشته و اسنادش هم در رسانه‌ها موجود است و جايی برای انکار نمانده وقتی می‌ديدم که مثلا امثال بابای ما که سال ۸۴ با آمدن شما کلی ذوق داشتند که انقلابی‌ها دوباره روی کار آمده‌اند و امروز اما خبرها را با آه و حسرت دنبال می‌کنند وحال شان گرفته شده از دولت فعلی و مدام می‌گويند کاش قدر دولت قبل را شما می‌دانستيد و ريش و قيچی را دست همان آقايی که من اگر جای شما بيايم بر کنارش می‌کنم، نمی‌داديد.
در پايان نامه اين دانش‌آموز آمده است: آقا اجازه، ما که جای شما نمی شود باشيم اما تو را به خدا حال افرادی امثال بابای ما را بيشتر از اين نگيريد.
***
و ... پرده آخر
مجمع جهانی اقتصاد: رتبه گردشگری ايران ۱۱۴ است
يک نهاد بين المللی می گويد از لحاظ رقابت پذيری، ايران از همه کشورهای همجوار در صنعت گردشگری عقب تر است.
نهادهای بين المللی تائيد کرده اند رقابت پذيری گردشگری ايران، در قعر جدول است، به بيان ديگر، گردشگری ايران، از لحاظ شاخص هايی چون فضای کسب و کار، زيرساخت های سفر و توريسم، وضعيت فرهنگی و انسانی و ذخاير طبيعی و زيست محيطی از ميان ۱۴۰ کشور جهان، در رديف صد و چهاردهم قرار دارد.
گزارش مجمع بين المللی اقتصاد در سال ۲۰۱۱ نشان می دهد فاصله ايران با ساير کشورهای توريست پذير همسايه از لحاظ تسهيلات گردشگری، تنوع در جاذبه های رقابت پذيری در صنعت سفر و توريسم بسيار زياد است، به طوری که کشور ترکيه در رتبه پنجاهم قرار دارد، يعنی ۶۴ پله بالاتر از ايران.
اين در حالی است که مسئولان سازمان ميراث فرهنگی و گردشگری، همچنان اصرار دارند، وضعيت گردشگری در ايران، بسيار توسعه يافته است. به طور مثال، معاون گردشگری اين سازمان اعلام کرده بود ورود گردشگران خارجی در سال جاری، ۳۰۰ درصد رشد داشته است.
به گفته حامد دهقانان، ميانگين رشد ساليانه ، نرخ رشد گردشگر ورودی در ايران بيش از ۳ برابر نرخ ميانگين رشد ساليانه در جهان برآورد می شود. او می گويد: تعداد گردشگر ورودی به ايران از يک ميليون و ۶۴۹ هزار و ۴۷۹ نفر در سال ۱۳۸۳ به رقم سه ميليون و ۱۲۱ هزار و ۲۸۱ نفر تا پايان سال ۱۳۸۹ رسيده که از نظر رشد نقطه ای ۸۷ درصد رشد در مقايسه با سال پايه و به طور متوسط ساليانه ۳/۱۳ رشد را در بازه زمانی فوق تجربه کرده است.
روح اله احمدزاده، رئيس سازمان ميراث فرهنگی و گردشگری نيز در مردادماه امسال اعلام کرده بود: ورود گردشگران خارجی از سال ۸۳ تا کنون رشدی ۳۰۰ درصدی داشته است.
اين اظهارات در حالی شکل می گيرد که کارشناسان مستقل نيز از رکود گردشگری در ايران خبر می دهند. اردشير اروجی مدير کل سابق دفتر آمار، اطلاعات و برنامه ريزی سازمان ميراث فرهنگی معتقد است: سال ۸۴ آمار ورود گردشگران خارجی را با بررسی آمار سازمان گمرک که هر سه ماه يک بار اعلام می شد بررسی کرده و متوجه شديم که از آن تعداد تنها ۷۰۰ هزار نفر گردشگر و بقيه مسافر بوده اند.
به گفته اين کارشناس، تعداد گردشگران واقعی کمتر از اين ارقام است. چون يک گردشگر حتما بايد در مراکز اقامتی و گردشگری سکونت داشته باشد.
در اين بين، کشورهای رقيب ايران در منطقه که با برنامه ريزی و سرمايه گذاری مناسب، رشد محسوسی در صنعت توريسم خود داشته اند، در گزارش مجمع جهانی اقتصاد، به مراتب بالاتر از ايران ايستاده اند. به جز ترکيه که در رديف ۵۰ است و مدعی است می تواند سالانه ۳۵ ميليون گردشگر خارجی را به مرزهای خود فرابخواند، ساير کشورهای توريست پذير همجوار نيز از ايران، پيشی گرفته اند.
گزارش مجمع جهانی اقتصاد در بخش توريسم، تاکيد می کند کشور گرجستان در رتبه ۷۳ ، آزربايجان در رتبه ۸۳ و کشور ارمنستان با يک درجه افزايش در رديف ۹۰ از ميان ۱۳۹ کشورجهان قرار گرفته اند. اين در حالی است که رتبه ايران، از همه پايين تر و در پله ۱۱۴ متوقف مانده.
اين واقعيات از سوی يک نهاد معتبر جهانی در زمانی بيان می شود که مسئولان سازمان ميراث فرهنگی سعی می کنند برای رونق دادن به گردشگری داخلی، از خروج گردشگران ايرانی از کشور، جلوگيری کنند.
مطابق برنامه اعلام شده از سوی دهقانان، معاون گردشگری سازمان ميراث فرهنگی، تعرفه خروج گردشگران از ايران، افزايش خواهد يافت و در کنار آن، قرار است بسته های عمده خدمات گردشگری داخلی، عرضه شود. مشخص نيست با توجه به وضعيت پايين رتبه بندی ايران از لحاظ توان رقابت در فعاليتهای گردشگری، سياستگذاران گردشگری کشور چگونه می خواهند با کشوری مانند ترکيه که ۶۴ پله، بالاتر از ايران قرار دارد، رقابت کنند تا گردشگران عازم ترکيه را به سوی مرزهای ايران بخوانند.
***
همان‌طور که عرض کردم نه با کسی سر جنگ دارم و نه حوصله‌ای برای دعوا. نوشته‌ها، نوشته‌هايی است مندرج در سايت‌های وابسته به «نظام جمهوری اسلامی ايران» که از بی‌خاصيتی حضور و حرافی رئيس جمهوری ايران در نيويورک شروع و به افت صنعت پولساز گردشگری در کشوری که به چهارفصل بودنش می‌نازيم، ختم شده است. بگذريم از اين که وقتی نتوانيم توريسم را در تنها يک کشور از صد و خرده‌ای کشور دنيا رواج دهيم (و حتی آن را به عقب نيز برانيم) ديگر نبايد حرفی از «مديريت جهان» بر زبان آورد.
حال چطور حضور در نيويورک و صحن علنی سازمان ملل «بی‌خاصيت» عنوان شده و و چرا از «سخنرانی پرشور رياست جمهوری در سازمان ملل» رسيديم به «تأملات نيويورکی» و نيز « سخنرانی انشاوار سياستمداران نه چندان خوشفکر»؟ ... قضاوت با شما.
«معجزه هزاره سوم» پس از انقضای تاريخ مصرفش و از فرط تکرار سخنان بی‌دليل و سند خود، تبديل شده به «عجوزه هزاره سوم» که هيچ کس را يارای ديدن اين «گلچهره‌ی نظام جمهوری اسلامی ايران» نيست!
درست مثل يک عروسک کوکی،‌ هر سال اواخر تابستان کوک شده، به نيويورک می‌رود، آبروی ايران و ايرانيان را به ثمن بخس می‌فروشد، در چند مصاحبه ديگر نيز تمام تپه‌های باقيمانده را آباد می‌کند و برای حسن اختتام، جلسه‌ای نيز با دانشجويان، اساتيد و متفکران ايرانی يا غيرايرانی (مگر فرقی هم دارد؟) در نيويورک می گذارد و پس از ضايع شدن در آنجا، بر طبل «من آنم که رستم بود پهلوان» خويش می‌کوبد و راضی از «ماموريت برای وطنش» به ايران بازگشته و در پاويون اختصاصی فرودگاه، بدون ذره‌ای شرم و خجالت، «دستاوردها» (که چه عرض کنم‌) بهتر است بگويم «از دست دادن‌ها»ی خويش را به رخ عالم و آدم می‌کشاند و ... روز از نو و روزی از نو.
حکايت« نظام مقدس و ولايی جمهوری اسلامی ايران» با «محمود احمدی‌نژاد» (همانی که مدت‌ها معجزه هزاره سوم ناميده می‌شد) شده حکايت اين تک بيت: «چون نيک نظر کرد پر خويش در آن ديد / گفتا زکه ناليم که از ماست که بر ماست».
فقط خدا می‌داند چه حرصی می‌خورد رهبر جمهوری اسلامی، کيهان و کيهانيان از پروراندن اين مليجک در دربار خويش که ديگر همه چيز را از حد گذرانده و حتی ريش و سبيل حضرتش را نيز از گلکاری خويش بی‌نصيب نگذاشته و با حنايش، آن را بدجوری رنگ کرده ...
پدرام فرزاد